ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ

Το Τεστ ΠΑΠ αποτελεί απαραίτητη προληπτική εξέταση για όλες τις γυναίκες, και πρέπει να διεξάγεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Κατά τη διενέργεια της εξέτασης λαμβάνονται κύτταρα από την επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας και τα άνωθεν τμήματα του κόλπου, και ύστερα ελέγχονται μικροσκοπικά από Κυτταρολόγο για τον εντοπισμό πιθανών ανωμαλιών και προκαρκινικών αλλοιώσεων.

Πρόκειται για εξέταση η οποία είναι εντελώς ανώδυνη και η λήψη του δείγματος γίνεται από τον γυναικολόγο με τη χρήση ειδικευμένου εξοπλισμού στο ιατρείο του.

Το μόνο που μπορεί να παρατηρηθεί μετά την εξέταση είναι λίγες σταγόνες αίματος, που προέρχονται από το σημείο που έγινε λήψη του δείγματος.

Η κολποσκόπηση είναι μια διαδικασία που επιτρέπει την πιο λεπτομερή εξέταση του τραχήλου, με τη χρήση ενός ειδικού μικροσκοπίου που λέγεται κολποσκόπιο.

Κατά την εξέταση, η οποία είναι απολύτως ανώδυνη, ο γιατρός αναζητά περιοχές που ευθύνονται για τα αλλοιωμένα κύτταρα που έχουν εντοπιστεί στο τεστ Παπανικολάου.

Εάν υπάρχουν ύποπτες περιοχές που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, λαμβάνονται δείγματα τραχηλικού ιστού, δηλαδή γίνεται βιοψία, και στη συνέχεια τα δείγματα στέλνονται στο παθολοανατομικό εργαστήριο, όπου και ουσιαστικά τίθεται η διάγνωση.

Αναλόγως της διαγνώσεως, το πλάνο της περαιτέρω αντιμετώπισης εκτελείται είτε συντηρητικά (πλειοψηφία των περιπτώσεων), είτε επεμβατικά.

• Η ανωοθυλακιορρηξία, με αποτέλεσμα την ακανόνιστη έμμηνο ρύση.
• Η αμηνόρροια, ή ωορρηξία, που σχετίζεται με υπογονιμότητα και πολυκυστικές ωοθήκες.
• Οι αυξημένες ποσότητες ανδρογόνων, με αποτέλεσμα ακμή και υπερτρίχωση.
• Η αντίσταση στην ινσουλίνη, που συχνά συνδέεται με παχυσαρκία, με τύπου 2 διαβήτη και υψηλά επίπεδα χοληστερόλης.

1. Διαταραχές της εμμήνου ρύσεως:
   Το PCOS παράγει κυρίως ολιγομηνόρροια (λίγες περιόδους το χρόνο) ή αμηνόρροια (απουσία εμμήνου ρύσεως-περιόδου), αλλά και άλλου είδους διαταραχές της εμμήνου ρύσεως.

2. Υπογονιμότητα:
   Αυτό προκύπτει συνήθως απευθείας από χρόνια ανωοθυλακιορρηξία (απουσία ωορρηξίας).

3. Υψηλά επίπεδα των ανδρογόνων:
   Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι ακμή και υπερτρίχωση, αλλά μπορεί να προκληθεί και συχνομηνόρροια (πολύ συχνή έμμηνος ρύση) ή άλλα συμπτώματα. Περίπου τα τρία τέταρτα των ασθενών με PCOS έχουν ενδείξεις υπερανδρογοναιμίας.

4. Μεταβολικό σύνδρομο:
   Αυτό φαίνεται σαν μια τάση προς την κεντρική παχυσαρκία και άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη και τα επίπεδα ομοκυστεΐνης είναι υψηλότερα σε γυναίκες με PCOS.

• Η μείωση των επιπέδων της ινσουλίνης.
• Αποκατάσταση της γονιμότητας.
• Θεραπεία της υπερτρίχωσης ή ακμή.
• Αποκατάσταση της τακτικής εμμήνου ρύσεως, με πρόληψη της υπερπλασίας του ενδομητρίου και καρκίνου του ενδομητρίου.

Όταν ο αριθμός των σπερματοζωαρίων δεν είναι αρκετός, μπαίνει στο «προσκήνιο» η σπερματέγχυση.

Αποτελεί μία μέθοδο ιδιαίτερα αποτελεσματική, κατά τη διάρκεια της οποίας η γυναίκα λαμβάνει, αφ’ ενός μεν, μικρότερες ποσότητες φαρμάκων σε σχέση με την εξωσωματική γονιμοποίηση, αφ’ ετέρου δε, υφίσταται μικρότερη ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση.

Είναι μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση κατά την οποία κύτταρα του εσωτερικού της μήτρας (του ενδομήτριου) βρίσκονται εκτός της μήτρας, συνήθως σε άλλες περιοχές της, όπως στις ωοθήκες, τις σάλπιγγες, το περιτόναιο.

Αφορά, κυρίως, γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, και δεν είναι φλεγμονή, ούτε μεταδοτική, και, πρωτίστως, δεν είναι καρκίνος.

Τα κύρια και πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι:

• Πόνος στην πύελο (λεκάνη).
• Πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά από τη σεξουαλική επαφή.
• Επίπονες, μερικές φορές και βαριές (με περισσότερο αίμα απ’ ότι συνήθως) περιόδους.
• Για κάποιες γυναίκες, δυσκολία στην επίτευξη εγκυμοσύνης (υπογονιμότητα).

Μπορεί να επηρεάσει πολλές πτυχές της καθημερινότητας μιας γυναίκας, συμπεριλαμβάνοντας τη γενική της φυσική κατάσταση, το συναισθηματικό της «καλώς έχειν», καθώς και την καθημερινή της ρουτίνα.

Αποτελεί μια μακροχρόνια κατάσταση που επηρεάζει γυναίκες όλων των ηλικιών κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής τους ηλικίας (από την έναρξη της περιόδου έως την εμμηνόπαυση).

Οι γυναίκες που εμφανίζουν συμπτώματα της πάθησης, μπορεί να έχουν κάποιο από τα παρακάτω:

• Πόνο στην περίοδο (δυσμηνόρροια) που δεν μειώνεται με τα συνηθισμένα αναλγητικά από το φαρμακείο. Ορισμένες γυναίκες, όπως προαναφέραμε, μπορεί να έχουν και βαριές περιόδους.
• Πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία).
• Πόνο χαμηλά στην κοιλιά.
• Πυελικό πόνο που μπορεί να είναι μακροχρόνιος.
• Δυσκολία στο να μείνουν έγκυες (υπογονιμότητα).
• Πόνο σχετιζόμενο με τη λειτουργία του παχέος εντέρου ή της ουροδόχου κύστης (με ή χωρίς ανώμαλη αιμορραγία).
• Μακροχρόνια κόπωση.

Τα ινομυώματα της μήτρας (ονομάζονται και λειομυώματα) αποτελούν τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους της μήτρας. Σε ποσοστό μικρότερο του 1% μπορούν να εξελιχθούν σε κακοήθεια.

Εμφανίζονται περισσότερο σε νεαρές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, ενώ μετά την εμμηνόπαυση έχει παρατηρηθεί ότι υποστρέφουν, δηλαδή μειώνονται σε μέγεθος. Το εύρος των διαστάσεων ενός ινομυώματος ποικίλει, από χιλιοστά έως και ινομυώματα που καταλαμβάνουν ολόκληρη τη “λεκάνη”.

Τα κλινικά τους συμπτώματα ποικίλλουν. Το συχνότερο είναι η μηνορραγία ή μηνο-μητρορραγία. Αν η απώλεια αίματος είναι μεγάλη ή τα επεισόδια συχνά μπορεί οι γυναίκες αυτές να παρουσιάσουν αναιμία.

Άλλο κύριο γνώρισμα των ινομυωμάτων είναι ο χρόνιος πόνος στην κοιλιά και το αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά (υπογάστριο). Ο πόνος αυτός μπορεί να εκδηλωθεί ως δυσμηνόρροια (πόνος στις ημέρες της περιόδου), είτε ως δυσπαρεύνια (πόνος κατά την σεξουαλική επαφή).

Άλλες φορές ο πόνος μπορεί να είναι διαξιφιστικός, όταν το ινομύωμα φλεγμαίνει ή εκφυλίζεται. Ανάλογα με τη θέση και το μέγεθός του, ένα ινομύωμα μπορεί να προκαλέσει ενοχλήματα στην ούρηση, σε περίπτωση πίεσης της κύστεως, δυσκοιλιότητα, αν πιέζει το παχύ έντερο, αλλά και αγγειακά προβλήματα όταν πιέζει τα αγγεία της λεκάνης.

Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν παρουσιάζει καμία συμπτωματολογία.

Τα ινομυώματα είναι δυνατόν να επηρεάζουν και τη γονιμότητα μιας γυναίκας. Αυτό συμβαίνει όταν πιέζουν τις σάλπιγγες εξωτερικά ή όταν προβάλουν μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα. Σε ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνονται για τις καθ΄ έξιν (επαναλαμβανόμενες) αποβολές.

Ο ιός HPV αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και δεν παρουσιάζει ορατά συμπτώματα τα οποία να μπορούν να κινητοποιήσουν τον πάσχοντα.

Η διάγνωση είναι εφικτή μόνο με το τεστ Παπανικολάου, για αυτό και συστήνεται η διενέργειά του τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.

Κονδυλώματα αιδοίου, πρωκτού, κόλπου & τραχήλου

Συνήθως εμφανίζεται συνδυαστικά με άλλα συμπτώματα, όπως με την κόπωση και το στρες, ενώ περιλαμβάνει φάσης ύφεσης και έξαρσης, για τις οποίες χρειάζεται συχνή παρακολούθηση, με κάποιες περιπτώσεις να χρειάζονται καυτηριασμό, αφαίρεση με loop, διαθερμία ή λέιζερ.

Συνιστάται η διεξαγωγή εξετάσεων DNA (η λεγόμενη ταυτοποίηση του ιού).

Πρέπει να λαμβάνονται προφυλάξεις διότι ο ιός μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή αλλά μπορεί να μεταδοθεί και με τη δερματική επαφή, όταν αυτή συμβαίνει στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, που η χρήση προφυλακτικών δεν είναι επαρκής 100%.

Ο HPV αποτελεί νόσημα που φέρουν το 50-55% του πληθυσμού των γυναικών παγκοσμίως. Οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι ενεργοί σεξουαλικά είναι φορείς του, και το νόσημα δεν παρουσιάζει συγκεκριμένη συμπτωματολογία, γεγονός που καθιστά τη μετάδοσή του ακόμη πιο εύκολη.

Συμπληρωματικά, το κάπνισμα μειώνει τις άμυνες του οργανισμού και τη δυνατότητά του να καταπολεμεί τον ιό, για αυτό η μείωση του καπνίσματος προτείνεται για να αυξηθούν οι πιθανότητες αντιμετώπισής του.

Η αποβολή είναι μία απώλεια της εγκυμοσύνης.

Αίτια της Αποβολής

Οι λόγοι που οδηγούν σε μια αποβολή είναι πολλοί, ο συνηθέστερος εξ αυτών είναι οι χρωμοσωμιακές ανωμαλίες. Το ωάριο ή το σπερματοζωάριο συχνά δεν διαθέτουν το σωστό αριθμό χρωμοσωμάτων και, κατά συνέπεια, το έμβρυο που δημιουργείται δεν αναπτύσσεται κανονικά και κάποια στιγμή σταματά να μεγαλώνει και αποβάλλεται. Ουσιαστικά, δηλαδή, η εν λόγω αποβολή αποτελεί πρόνοια της φύσης για την γέννηση υγιών παιδιών. Παρότι, όμως, οι χρωμοσωμιακές ανωμαλίες αποτελούν ένα τυχαίο γεγονός είναι πολύ πιθανότερο να σημειωθούν σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.

Μια άλλη κατηγορία αποβολών είναι οι βιοχημικές αποβολές. Το ωάριο, 4-5 μέρες μετά τη γονιμοποίηση, έχει αρχίσει να μετασχηματίζεται σε έμβρυο και είναι έτοιμο να εμφυτευτεί στο ενδομήτριο. Η εμφύτευση, ωστόσο κάποιες φορές αποτυγχάνει, συνήθως λόγω ανατομικών ανωμαλιών και παθήσεων της μήτρας (π.χ. δίκερως, διθάλαμος δίδελφης, καρδιόσχημος μήτρα, υποβλεννογόνιο ινομύωμα κ.τ.λ.).

Ακόμη, υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί αποβολή εξαιτίας ορμονικών δυσλειτουργιών. Οι συνηθέστερες αιτίες της συγκεκριμένης αποβολής είναι ορισμένες ανοσολογικές διαταραχές (π.χ. συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, θυροειδοπάθεια) ή κάποιες ορμονικές διαταραχές (π.χ. σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών).

Τέλος, ένα άλλο μητρικό αίτιο είναι η ανεπάρκεια του τραχήλου. Ο τράχηλος προστατεύει το έμβρυο κατά την κύηση. Επομένως, η ανεπάρκεια στο μήκος ή τη σύσταση του τραχήλου μπορεί να οδηγήσει σε αποβολές προχωρημένης κύησης (2ου τριμήνου: 12η με 24η εβδομάδα).

Από τα παραπάνω φαίνεται πως η αποβολή σπάνια οφείλεται σε κάποιο λάθος της μητέρας. Υπάρχουν, παρόλα αυτά, συμπεριφορές που μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητικά για την κύηση αποτελέσματα. Η λήψη φαρμάκων και η έκθεση σε ακτινοβολίες και τοξικούς παράγοντες είναι οι συνηθέστεροι εξ αυτών. Το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, από την άλλη, είναι πιθανό να προκαλέσουν αποβολή, αλλά κάτι τέτοιο είναι αρκετά σπάνιο.

Συμπτώματα Αποβολής & Διάγνωση Αποβολής

Τα συνήθη συμπτώματα μιας αποβολής είναι η αύξηση των κολπικών εκκρίσεων, η αιμορραγία και το κοιλιακό άλγος, είτε με την μορφή πόνου περιόδου είτε με την μορφή κοιλιακής κράμπας που «χτυπά» χαμηλά στην μέση. Βέβαια, τα συγκεκριμένα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν, χωρίς απαραίτητα να προκληθεί αποβολή.

Επομένως, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε άμεσα στον γυναικολόγο σας για εξέταση. Πολλές φορές, μάλιστα, μια αποβολή μπορεί να αποφευχθεί με έγκαιρη διάγνωση, έπειτα από θεραπεία που θα σας συστήσει ο γυναικολόγος σας!